Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok güzel bi şiir.bu dizelerde sanki tanınmış bir sevgili var hayal deil yani.birisini tanımış bir şairin ona biçtiği bi kalıp sanki.kalite olarak çok güzel bi şiir tebrikler
Anılar koynunda pişmanlık çekme
Haklıdır kıskanıp attığın tekme
Yazgımız bellidir dikenler ekme
Kararlı sevgili nasıl sevilmez?
SEVMEYİ BIRAK BEN ÖMRÜMÜ VERİRİM NESRİN HANIMCIM:))))) ..........MÜKEMMEL DİZELER DÖNE DÖNE OKUDUM ............NESRİN GÖÇMEN VE HARİKA ŞİİRİ NE DİYEBİLİRİM TAM PUANLA KUTLARIM SİZİ
vay be sevgiliye bak sakın kaybetme dost yürek tebrikler güzel şiire
Bereketin yağar her gün işime
Uğurlu sevgili nasıl sevilmez?
Yüreğin arlıdır düşmez peşime
Gururlu sevgili nasıl sevilmez?
.
Anılar koynunda pişmanlık çekme
Haklıdır kıskanıp attığın tekme
Yazgımız bellidir dikenler ekme
Kararlı sevgili nasıl sevilmez?
.
Düşün ki ses geldi geçip gidende
Cehennem ateşi buz kesti tende
Sonraki yaşamım bilirim sende
Bu nurlu sevgili nasıl sevilmez?
.
Sorgular içinde gönlün ne halde?
Gezip tozuyor mu yabancı elde?
Kelebek nazında ebruli gülde
Huzurlu sevgili nasıl sevilmez?
.
Nakş`olmuş gönlüme gizlenmiş adın
İçimi burkuyor hüzün, feryadın
Sanma ki gün olur silinir yadın
O/nurlu sevgili nasıl sevilmez?
Sevilmez mi... böylesi güzel insan elbet sevilir... gerek sevgili olarak gerekse insan olarak...
Kaleminizden güzel bir hece şiiri okudum.
Kutluyorum
Sevgimle
benden şiirin güzelliğine hemşehrimin onurluluğuna gelinimizin güzelliğine on puan.
yakında ziyaretine gelirsem şaşma. oğlum ısparta da asker. 14 eylül yemin töreni var galiba dönüşte İzmirden geçip Somaya da uğrayabilirim.
saygılarımla:
rr.akdora
Nakş`olmuş gönlüme gizlenmiş adın
İçimi burkuyor hüzün, feryadın
Sanma ki gün olur silinir yadın
O/nurlu sevgili nasıl sevilmez?
kutlarım şair kadın
sevgiler...
Bir sevda cenginin gönül ovasından ses veren bir şiir... Düş yorgunu gözler, aşk vurgunu yürek
şiirin ritmi olmuş adeta. İçteki bir yitirilmişliğin derin boşluğunu, o/nurlu sevgilinin sevgisiyle doldurmak ne güzel!..
Gönlünüzle kafanızın bitmez savaşından doğacak nice şiirlere dost!.. İnşallah bu iki cengaver ateş kes
antlaşması yapmazlar:-))
Tebrikler...
Kutlarım çok harikabir çalışma olmuştur.Sadece 3. kıtanın 3. mısrasındaki uyak cinasa uymalıdır.
'Sonraki yaşamım bilip gidende' olmalı diye düşündüm. Bununla ilgili düşünce yazımı sayfamıza astım.Bir göz atarsanız iyi olur kanımca.Sevgi ve Saygımla.
SEVGİ, DÜNYANIN MİHENK TAŞI...
SEVİYORUM, O HALDE VAR'IM!
DÜŞÜNMMEK DESCARTES'İN YANLIŞI...
AMA SEVMEMİŞSE...ANLARIM!
SEN DE SEVİYORSUN DEMEK...NE GÜZEL!
Sevgi yüce, anlatım inci tanesi, tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta