Böyle Bir Ben Şiiri - Hafsa Zeynep Temiz

İçimde tarifsiz bir burukluk var.
Bilemiyorum sevilmenin ağırlığı mı bu
Yoksa sevmenin çaresizliği mi?
Bir türlü adım atamıyorum kendime
Gözyaşlarımın ucunda yürüyorum.

Nefes alırken tıkanıyorum
İşlek bir cadde gibi...
Tüm yollar kapalı,işgal altında
Ve sadece kırmızı ışık yanıyor tüm yollarda

Kalbim bedenimin kilometrelerce altında sanki
İçeride biri mahsur kalmış ama
Sesini işitemiyorum.
Sahi bu benim sesim mi yoksa?

Önceden karanlık bir sokakta yanan
Sokak lambası zannederdim kendimi
Tektim ama tüm karanlığı aydınlatırdım.
Meğer ben sadece orda duran direkmişim.

Bazen bu kadar umutsuz olma diye
Fısıldıyorum kulaklarıma...
Ama öyle alıştırmışım ki tüm azalarımı
Alay eder gibi bakıyor gözlerim bana.

Kalemimde ki son mürekkep dahi zorlanıyor söylemeye...
Aklım bile tereddütle seçiyor kelimeleri
O kadar yıkıntının altından
Böyle bir ben çıkıyor işte huzurlarınıza...