12.05.2003 Trabzon
İnatla nihilizm hakikatinden kaçanların karşısında çoklukla hayret edip kalıyor, ara ara dehşete kapılıyor, kısmen de üzüntüye gark oluyorum. Sonra da dönüp bir otuz bir patlatıyorum, absürdlüğün şerefine: trajikomik varlığıma, kaldırıp yağlayarak.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta