Böyle bilesin beni

Bir dağ gibi görerek yaslandığın
Söğüt gölgesi diye yanında yattığın
Arada bir alıcı gözle baktığın
Erimekte artık, şubatın güneşinde
Tükenmekte günden güne
Her gün ölüme bir adım daha ilerlemekte
O güçlü, yıkılmaz sandığın
Eski bir volkandı, tanıdığın
Şimdi takatsiz artık
Yaprak gibi sallanmakta dalında
Gözükür oldu artık yazılan alnına
Zamanı geriye almış birisi iplik gibi sarmakta
Kumsaati canım artık dolmakta
Kapandıkça gözlerim sürekli aynı film oynamakta
Sen güçlü gördüğün, ağlamaz sandığın
Aslında hep güçsüzdü
Sadece sevdiklerini üzmemek için
Eğilmedi hep dimdik durdu
Ağlamadı, göz yaşları sadece içine aktı
Sevdiklerinin mutluluğu için
Kendini kibritin alevinde yaktı
Her olur olmazı kafasına taktı
Bakılmayacak yüzlere baktı,
Kırmamak için kırıldı
Kum tanesine döndü yüreği
Kendini asla savunamadı, sevdiklerini savundu
Yaslanılan dağ artık yıkıldı, içtiğin pınar kurudu
Savruldu yaprakları, gazele dönüştü
Sen yine yaslan, yaslanabildiğin kadar
Vakti son anına gelip dolana kadar
Belki ağlarsın ardımdan
İnsan olarak doğdu, melek olarak öldü
Sevgisi dipsiz bir göldü, diye