Başından beri böyle bu su,
Ilgın bir çeşmenin oluğundan akar.
Evrende ne varsa bitki adına
Çiçek açar.
Akıl töreyi öğütür durur,
İnsanlar uzar zaman pencerelerinde.
Demir demiri keser,
Deniz kaygıyla yatar.
Üç günlük çocuk bölertir gözlerini,
Katiller korkar.
Dirim dayatır kocalığa,
Gençlik seviyi yer bitirir.
En uzun bacaklı masalarda
Karıncalar ölür,
Kokar.
Hüznün bir adı var besbelli,
Bir şifresi var çözemediğim.
Kolay tutulur bir yol olsa da
Ulaşmaya,
Ne yazık!
Uzar.
Kayıt Tarihi : 23.10.2012 13:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ünal Tarhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/23/boyle-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!