Boyalı Kuş Şiiri - Tansel Yücelen

vapurdan gördüm seni
simit parçaları atıyorlardı
ne kadar da sade duruyordun
coşku ile düşlerine uçuyordun

vapurdan görmüştüm seni
gözlerin hayat parıldıyordu
çığlıkların denizden yankılanıyordu
hareketlerin birer özgürlük sembolü oluyordu

düşündüm ki kısıtlayamazlar hiç seni
dört duvara alamazlar hayallerini
çalamazlar senin sen olma ideolojini
hançerleyemezler o güzel kimliğini

ama sordum yanlarına çalmışlar seni
ezberletmişler çeşit çeşit kelimelerini
bencilce kafeslemişler o hayallerini
yasaklamışlar hayat çırpınışlarını

sonra boyamışlar beyaza seni
süslemişler yaşadığın mapushaneyi
benimsetmişler konaklattırdıkları yeri
gömmüşler seni ölmeden diri diri

ah! boyalı kuş,
vah! boyalı kuş;
ben nasıl da vapurdan görmüştüm seni...