Yaşadıkça soyuluyor çocukluğum bedenimden
Ağaçların üstünde bir boyama kitabıydım ben
Unutmak ne mümkün,
ellerimi boyalara düşüren o güzelliği
Uykusuzluktan anlamsızlığa geçerken büyüyen bir korku,
huzursuzluktan yalnızlığa geçerken yükselen bir korku
ele geçirir bedenimdeki yer altı kaynaklarını
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta