Boyaları Dökülmüş Bir Eski Zaman Faytonu

Boyaları dökülmüş bir eski zaman faytonu
Süzülerek geçiyor imgelem penceremden…
Yüklenmiş koca bir ''hiç'', hiçi yüklenmek ne ağırdır!
Sürücü bir şarkı mırıldanıyor yaşamın anafikrinden,
''Özlemin eski tadı yok'' diyerek,
Şarkılar da masallar gibi buruk bir tat taşıyor geçmişten…

Küheylan atlar külkedisini getiren
Bitkin bir gölge olmuşlar faytonu sürükleyen.
Çıngıraklar zamanı anlatıyor, bir tesbih gibi
Su sesi gibi, durmaksızın akan geleceğe.
Ümit tahtını yirmili senelerde kurmuş,
Saçlarını tarıyor eski gücünü hatırlamak için,
Yaşam bozuk bir musluk gibi yavaşça salıyor
Damlalarını kanayan bir yara gibi
Büyüyen, gelişen herşey biraz daha uzaklaşıyor birbirinden.
Biz biraz daha görünmezliğe yaklaşırken.