rüzgar öyle güçlü ki,
ortalığı kasıp kavuran
sıcaktan eser yok sanki
heryer yemyeşil cennet gibi:
çevremde yüzlerce çocuk
ellerinde uçurtmalar
çok çok mutlu melekler gibi
bende bu cennetten bir köşede
vurmuşum sırtımı yeşilin yüzüne,
ne kadarda mutluyum vallahi
mutluluğum çocukluğuma:
taşıyor beni, ta yirmi yıl geri,
her gördüğüm yüz gülüyor,
mutlu insanlar ülkesi sanki,
bir uçurtma da ben alıyorum,
gözlerim göğün mavisi,
dudaklarımda gülümsemeler
nerdeyim diye düşünüyorum:
anladığım kadarıyla,yaşananlar
boyacıköy'de yitik zamanlar hikayesi....
Kayıt Tarihi : 5.9.2006 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla
Gülay Oğuztürk
TÜM YORUMLAR (5)