Vanda bahardan kalma bir kış günü
Yarı ayaz yarı güneşli bu günde
Gözüm takılıp kalıyor
Kaldığım odanın penceresinde
Asılı duran bir hüzün sanki.
nefesiyle parmaklarını ısıtmaya çalışan
Oniki onüç yaşlarında bir çocuk
Omzunda kendi ağırlığınca bir boya sandığı.
Üzerinde yokluktan bir mont
Belki dolaştığ hep aynı kaldıımlar
Çevresinde hep aynı umarsızlar
Ama yinede her şeye ve herkese inat
Gözlerinde o cevval bakışlar.
20 şubat 1996 Van
Haluk SerdarKayıt Tarihi : 18.9.2005 03:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çocuk..
ne güzeldir çocuk kalabilmek..
ama daha önemlisi çocukluğunu çocukluğunda yaşayabilmek..
ağlayan gözlere sahipken çoğumuz neden böyledir ki dünya hali.. oysa bira olsa sahiplenme koruma duygumuz.. ellerinden bir kere tutabilsek sadece.. ya da cılız saçlarını bir kere öpebilsek.. mis koksa yüreğimiz.. kirlerinden arınsa yarınların sokak çocukları..
onları seviyorum..
çocukluğumu seven teyzeler gibi..
...
aklıma biden bu şarkı geldi..
...
Bir çocuk sevdim uzaklarda
Bir elinde yarın öbür elinde dün
Erken ihtiyarlamaktan sanki biraz üzgün
Dünyanın haline bakıp güldü geçti..
...
Bakıp güldü geçti..
...
Sevelim onları..
Şiire ve size saygılar..
...
TÜM YORUMLAR (9)