okunurken akşam ezanı
sahil yolundaki bir lokantanın karşısı...
bir boyacı çocuk,gözleri mavi...
bir elinde ekmek
bir elinde peynir dilimi
boyacı çocuğun akşam yemeği...
önünde sandukası duruyor
boyaların renkleri kopkoyu
bir ayna görevi yapıyor boyalar
en sade haliyle görüyorsun küçük çocuğu
işte boyacı çocuğun dünyalık hayatı bu...
karşıda bir sahil lokantası
ortamda Mozart'tan bir senfoni çalıyor
onca para verilip ısmarlanan yemekler
tabaklarda bırakılıyor
ve çöp öğütme makinaları ha bire çalışıyor...
küçük çocuk toparlandı
gitti elini yıkadı
ağzından 'Şükür Yarabbi' diye bir söz çıktı
bu sözün nuru gökyüzünü aydınlattı...
lokantada müzik değişip duruyor
henüz temizlenmemiş eller bir sıgara yakıyor
ve dudaklardan dökülen laflar
ortamı kahkahalarla dolduruyordu...
hiç kimse boyacı çocuğun yüreğini okumuyordu...
(Samsun-Ağustos/1993)
Dursun TiftikKayıt Tarihi : 3.4.2009 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Trajik Beyitler-1 Köşebaşında boya yapıyor,'çocuk'muş adı Tatmamış hayatında mutluluk denilen tadı Dursun Tiftik
namık cem
KARŞI, KÖŞE
Köşe! Kara çarşaflı yaşlı kadın dilenci,
Karşı! Hotel Almira, bitmez kokteyl direnci...
Ne diyelim, Allah yardımcımız olsun.
Eserinizi okurken çok şeyler hissettiğim için bu acı gerçekleri dile getirmek istedim.Bu anlamlı eseriniz için sizi kutluyor, en yüksek puanımla saygılarımı sunuyorum.
TÜM YORUMLAR (15)