Boyacı Çocuk Şiiri - Abdulsamet Çiftçi

1
*Issız kentlerin
en kutsal mekanıydı
gözlerin...*

O kentin suskun yüzünde,
daha kalem tutmamış
minicik elleriyle
bir boyacı çocuk
fırça sallıyor,
okuma yazma özlemiyle
tezgahını kurduğu
okul bahçesinin
sarmaşık kokan
duvarının önünde.

2
*Büyüdüm
son bir gül için...*

Savrulan ömrünün baharında
o kentmiydi sana kırılan?
Nergiz gülüşlermiydi yoksa
genzinin hücresinde ürperen?
.
Bir kibrit çöpü
bin yangını büyütür,
yangındır aşk
ve
kül kalır sana yalnızlık.
.
Üşürse bir an
yüreğinin kıyısında ellerin,
lirik bir şiir gibi bilki
sevda düşer gecelerine,
son bir gül için,
ben düşerim...
.
Son bir gül için
filizlendiği vakit
sevdalı yüreğin,
esrik bir ayışığı düşer gözlerine,
ben düşerim...
.
Ayışığı oynarken gözbebeklerinle,
yakamozlar düşer
yüzünün en kutsal yerine,
ben düşerim...
Çocukluğunun
boyama kitabından seçtiği
en güzel kadının,
-senin- gözbebeklerini
rengarenk boyayan ben...
Boya sandığı
boyundan büyük sandığın ben...

23 Nisan 2000