Bilmem kaçıncı parlatışın
Siyahları...
Hep gri'ye çaldı postalların
Dönmedi geriye
Önünden selamsız geçen yılların.
Fırçan yorgun, boynun eğik,
Bakışların daha kırılgan.
Adresler değişti,
Manolya kokmuyor artık sokaklar...
Yabancısıyız kendimizin
O kent değil yaşanılan.
Köküne kibrit suyu cümle yalnızlığın.
Ne olur ayrılma yerinden
Kaybolmayan güzellikler abidesi! ...
Boyalı ellerinde ışıldar
Karanlıklar manzumesi.
Kayıt Tarihi : 8.3.2007 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Boyacıların elleri hep karadır...Ama o ellerin boyadığı ayakkabılar hep parıldar... Bütün boyacılara saygılarımla....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!