Boşvermek. Şiiri - Mustafa Tosun

Sabaha varan yollarda;
Güneşe koşan çocuklar gibiydik.
çaldılar içimizdeki renkleri, griye çaldık.
Günlük dozda aldık hep,
Azaba varan soruları,
Öldürüp gömmeyen bakışları.
Her mevsim ayrı üşüdük,ürperdik.
Aralık soğuğunda yanarken hayat,
Ağustos sıcağında donuk kaldık.
Yıkılıp gittik, her akşam mahşere vardık.
Kimse de anlamıyordu değil mi?
Boşver işte.........
Hayat sahnede bir oyundan ibaretse,
Sen en iyi oyuncu ol mümkünse.
Perde perde gelir senaryolar nasılsa,
Hep böyledir her anda,her mekanda.
Ağaç gibi işte bu hayat.
Güçsüzdü kolların.
Dökülsün de dibine dibine,çürüsün insan sandıkların.