Boşverenlerin Boşluğu Şiiri - Hüdai Ülker

Yıpranmış gurbetimi
tren dumanı sardı,
kimse rüzgar bağışlamadı.

Yolculuk sarktı gecemden
kimse oralı olmadı.

Radyo sesleri boşlukla cebelleşti,
savaşlar yaşandı
ama
kimsenin vicdanı kalbinden vurulmadı.

Sararmış zamanımdan
trenler geçti bir bir,
mendilim raylarda ezildi,
ezilmiş mendili kimse istemedi.

Kahrolası kelimeler
gurbetin gri dünyasında
esir kaldılar,
yetmedi anlamları
trenleri anlatmaya,
küçük harfler ısıtamadı dostlukları
sevdam soğuk kaldı.

Boşvermişlerin boşluğu
düştü geceme.
Gurbetim sılama,
sılam gurbetime
hasret yaşadı
yıllar boyu,
boşverenler anlamadı,
anlamadı.