Boşverdim Şiiri - Ahmet Beltekin

Yıllar yılı hep hayâller kurdum,
Hepsi öldü birer birer boşverdim.
Her zaman bir hata,onulmaz bir kusurdum
Ne şansım güldü,ne talihim,boşverdim.

Yaşamak bir sisti,aniden dağıldı,
Mutluluk çekildi gitti,acı yayıldı,
İçimdeki sevinçler,kederde boğuldu,
Sevmedi beni sevdiklerim boşverdim.

Hep bir ümidim vardı, o da kırıldı,
Hayat en sevdiğim kuştu vuruldu,
Kalbim heyacanla atardı,şimdi yoruldu,
Geldi içime yalnızlık kuruldu boşverdim.

Unutuldum bir kenarda,aslında unutmak vardı,
Ömürler bitiyordu,elbette zaman dardı,
Yürüdüğüm yolda sadece yalnızlık bana yârdı,
Hep bir hayâle tutuldum kaldım boşverdim.

Ne bitmez çileymiş,bir türlü dolmadı,
Beklediğim gelmedi,istediğim olmadı,
Artık bu dünyada tek ümidim kalmadı,
Hayat tatlı bir telâş,sonsuz bir acı boşverdim.

Böyle yaşamak benim için büyük hataydı,
Ölümün gücü ne ömre,ne uzun yaşaydı,
Yaşadığım ne varsa anladım bir şakaydı,
Şimdi dualara bağlandım,dünyayı boşverdim...