Boşver Gençliğim Şiiri - Yavuz Selim Sabbah

Gençliğimi hebâ ettim bir hiç uğruna.
Acınacak bir hale düştüm sevgilim.
Bu ahvâlim bir gün dokunurmu gururuna.
Gördüm yine rüyamda, tutuldu dilim.

Seni görünce, uçar gibiyim sevinçten.
Korkulacak bişey yok, hep aynı ben işte.
Sana göre deli, bana göre en içten.
Ben aklımı kaybetmeden, bir gün gel işte.

En İçten geldi yazdım, şu eski yaram azdı.  
Akıp gelsin uzaklardan, yarama sızsın. 
Benim aşkım taş kalbine yaramazdı.
Hayat sen neden böyle acıma sızsın. 

Boşver gençliğim, hayat zaten sevmek ve sevilmek. 
Sadece sevmek yetmiyor sevilmekte gerek. 
Yemek ile doyar karın, sevilmekle kalbin. 
Mecnun kadar aşıksan da, aşığın der napim...!