Boşver Çok Kurcalama Bozulan Kalbini Zat ...

burada değilse -nerede?
şimdi değilse -ne zaman?

kalmadı kırmızı bakan martılar tepemde.
bu sahte gökyüzünün içerisinde en sahici mavi sendin.
en sahici mavi sendin.

yaş bir bulut kiralamıştı boğazın üzerini
yaz kış üşüyen bir güneşi
öperdik cihangir merdivenlerinde.

bak şimdi çok kırgınım sana.
sen öylesin, bu böyle.
hem sana hem İstanbul puştuna
hem de onun kırmızı bakan piç martılarına.

kan kırmızı özlemler
kan kaybeden sevgiler
kırmızı şişeleri, kırmızı ateş suyunu, kırmızı bakan kadınları
kırmızı şarkıları, kırmızı eyvallahları
kalabalık başlayan adamların daracık çıkmaz sokaklarda
arnavut kaldırımların en varoş uzağında
otuz beş yaşını gömen kırmızı bakışlı adamları
hayatımı bırakıp
masmavi göğün uzak bir yerinde fazla mesai yaptım.

gökyüzündeki en sahici mavi sendin.
en sahici mavi sendin.

senden çok susmak mil ötedeyim ve çırılçıplak koşuyorum.
kirli gri bir yağmur yağıyor.
kalbime kazdığım tünelden kaçıyor sana dair maviş düşler.
kim phuc! kim phuc kadar hızlı koştum.
piç martılardan ve galata kulesinden görünen günahlardan
garabet bir aşk hikayesine daha tahammülü olmayan sokaklar
bakire kuleler boyunca koştum.

bir şeyi unutmuştum.
boynuna sarılıp en maviyi alnından öpecek
dağılacaktık kendi hayatlarımıza.

boşver
çok kurcalama bozulan kalbini.
bırak gerektiği gibi atsın.

kırmızı bakan martılar
çok uzaklara uçtular.