İçimdeki çığlıklarin sesi, dışımdaki sessizliğin davacısı olmuş. Bu dünyanın adaletine kandım, ölü bir dünyanın yaşayışına inandım azizim.
Meğer asıl mesele, bu dünyadan göçüp gidene ölü demek değilmiş azizim. Asıl mesele, bu dünyadan göçüp gidenin sağ, bu dünyada kalanın ise ölü olmasıymış.
Adalet laboratuarında adalet arıyorum, sessizliğe mahkûm ediliyorum azizim.
Elektriği kesilmiş evde, mum ışığında oynayan çocukların her şeyden habersiz oluşlarına üzülüyorum azizim.
Bir çocuğun ilk bisikletine bindiği andaki mutluluğu kadar mahvoluyorum azizim.
Yaa! İşte öyle azizim. Içimdeki çığlıkların sesini kimse duymayınca, bende dışımdan sustum, içimin dışıma davacı olmasına sebep oldum.
Boşver azizim, boşver..
Masum Tekin
Kayıt Tarihi : 5.5.2021 23:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Masum Tekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/05/05/bosver-azizim-bosver.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!