Gönül konar ota.oka fark etmez,
Mecnun’un yönünü çöle çevirir,
Varlığı beynini asla terk etmez,
Efkârı umumda dile çevirir..
.
Gâhi benzer Aslı ile Şirin’e,
Gâhi iner gönüllerde derine,
Kargayı koyar da şahan yerine,
Altın değerini pula çevirir..
.
Açlıktan anlamaz, anlamaz toktan,
Tecrübeyle sabit, denenmiş çoktan,
Avuntu uydurur aslında yoktan,
Dikeni hayalde güle çevirir..
.
Ne çok uğraştırır cilve naz ile,
Seslenir ismini hoş avaz ile,
Duanda yer eder bir niyaz ile,
Çevresinde bile bile çevirir..
.
Genelde kavuşmak olur imkansız,
Lamekân olursun gelince ansız,
Ölümden beterce vurur imansız,
Kervan geçmez ıssız yola çevirir..
.
Günde yetmiş kere tespih eylersin,
Adını dağlara taşa söylersin,
Gam kasavet ummanını boylarsın,
Deryada dümensiz sala çevirir..
.
Her dem seninledir her dem anarsın,
Dumanın savrulmaz içten yanarsın,
Ekmeğini zakkumlara banarsın,
Baldıran zehrini bala çevirir..
.
Ey gönül boş yere çekme sen cefa,
Tarihler yazmamış sürülmez sefa,
Dilberi aşıkın eylemez vefa,
Korkarım hayati zul’e çevirir..
**
O yüzden boş ver..
Suat ZobuKayıt Tarihi : 31.3.2017 11:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!