Boşver Şiiri - Yüsra Nur Yazıcı

"Sabahın hüzünlü ışıkları kalbine vururken, yine aynı sıradanlıkla iri ve mahzun bakışlı gözlerini şu sıradanlığa inat akıp giden dünya denilen hayata açtı. Ve âniden bir ömür gerilmiş hedefini bulmak için sahibinin atmasını bekleyen ok gibi yerinden fırladı.
Kirpiklerinde ki buğuyu anımsatan camların önüne koşarken, kulağına gelen yorgun ve bitkin ayaklarının tahtaları gıcırdatarak dışarıdaki kalbinin ağlamasını anımsatan ve her nedense inatla kalbine yağan yağmur seslerinin arasına karışan ince narin ayak seslerine aldırmadan koştu.
Koşarken mıh gibi aklında kalan ve hatırladıkça cam kırıkları gibi yüreğine batan bir türlü toz tutmayan anılarını dimağından çıkarmaya çalıştı.
Her defasında gördükçe içinden, kocaman kalp yapıp içine " umut " yazmak istediği ve kendi benliğinden utanıpta vaz geçtiği; "bana yaz " der gibi buğulanan camların önüne durdu.
Arkasına dönüp baktığında, yaşamın bütün karmaşıklıklarına inat taptaze kalabilen umudununda artık yorulmakta olduğunu ve kendisini terk etmek için fırsat aradığını farketti.
Kalbinden daha az buğulu olan camdan, rahmeti ilahinin her damlasına, bahtının karası misali kirpiklerinin ucuna bir boncuk gibi kondurulmuş iri, keskin ve ağlamamak için inatlaşan şehla gözleri ile baktı.
İçinde bin yıldır patlamayı bekleyen volkan gibi patlayıp haykırmak geldi. Bütün kelimeler, nedenler, niçinler benliğini kemirirken konuşmak isteyipte susturulan bir masum çocuk gibi sustu.
Bin cümlenin yerini tutacak bir cümle ararken, sade, sıradan bir kelime buldu benliğinde.

Ve susan çığlıklarıyla haykırdı susturanlara inat.
Boşver! ! ! ! ...

ك ف ا ب ل ل ه
Allah yeter.....

Yüsra Nur Yazıcı..