Boşunaydı Şiiri - Barut Can

Kör kara geceler içinde kaldım, hep bir yanım eksik
Işığa ulaşmak ne mümkün etrafım çevrilmiş zifiri karanlık
Sanki saçların gibi kapkara ve upuzun geceler …
Elimi uzatsam dokunacak kadar yakınsın bana
Ama beni görmeyecek kadar da uzakta...
Gözlerinin içindeki gülüşün sebebi olmak isterken
Şimdi ellerini başka eller tutmakta…

Şimdi ben nasıl yaşayayım bu gerçekle
Olmadı! mı demeliyim seven gönlüme
Dinler mi? beni sence …
Öyle kolay mı? laf anlatmak gönüle
Demez mi ki …
Boşunamıy dı sokağının köşesinde onca sabahlayışın
Boşunamıy dı dertleri ile dertlenip, gülüşlerinde için kan ağlasa da attığın kahkahaların…
Sırf o gülsün diye yaptığın soytarılıklar
O mutlu olsun diye yaptığın fedakarlıklar
Kalbinde o olduğu için yaptığın tüm ahmaklıklar boşamıy dı?

Nasıl itiraf edeyim gönlüme, yıllar yılı kendimi kandırdığı mı
Ona açılamayıp,yanlızca ummakla onu deli gibi sevdiği mi nasıl söyleyim…
Sanırım gönlüm çok haklı …
Ne yaptım ne ettimse, onu karşılıksız deliler gibi sevdimse
Sonuç bu işte,hepsi koca bir boşunaydı…