BOŞUNA YANMA.
Kendini bulunmaz dünya nimeti
Sanıpta, beni de mecburum sanma.
Sevsem de bilirim “hayır” demeyi
İş işten geçince boşuna yanma.
Dertlerin derdimdi, hevesin heves,
Seninle doluydu aldığım nefes...
Çok daraldı artık göğsümde kafes,
İş işten geçince boşuna yanma.
Ellerin sözüne kanarak gittin,
Çılgınca düşlerle kendinden geçtin,
Meleği bırakıp şeytanı seçtin...
İş işten geçince boşuna yanma.
Bu hayat sensiz de yaşanır elbet,
Sen de öğrenirsin, az daha sabret.
İnsan gibi sevmek, büyük fazilet...
İş işten geçince boşuna yanma.
Süleyman SAYLAN
(Ankara,17.02.1994, Saat: 01.35)
Kayıt Tarihi : 24.9.2003 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!