Boşuna Konuşuruz… Şiiri - Seyfet Bozçalı

Geldik ömrün sonuna, bu dünya geçti bizden,
Boşa geçti bu ömrüm, hep üzüntüm bu yüzden.
Dağlarda dolaşırdım, şimdi düşerim düzde,
İnsanın sonu budur, böyle yazıldı kader…

Ölüm gelir bakarsın, sıkıştın bir kafese,
Hesabını sorarlar, aldığın her nefese,
Ömür boşa harcandı, esir oldun nefise,
Yaptın mı hesabını, ne kazandın birader?

Nerelerden kazandın, helal mı senin malın?
Eğer zulüm ettiysen, ne olur senin halin,
Mahvolursun altında, dünya kadar vebalin,
Hesaplaşmadan giden, olur iflastan beter…

Hazır mısın ölüme, hazır mısın ecele?
Hatırla gençliğini, tövbe ile gecele,
Sen mademki yolcusun, bir kelime hecele,
Lailaheillallah söyle, bu sana yeter…

Bozçalı çok konuştun, artık bu kadar yeter,
Bu dünya yalan imiş, her gelen bir gün gider,
Ölüm geldiği zaman, artık hayaller biter,
İnsan nasıl yaşarsa, dünyadan öyle gider…