Bosuna Degil Şiiri - Fahri Işık

Boşuna deyil titreyen yürekler
Yedi artı dokuzlu yıllarda
Bahcelerde goncalara hasretim
Boşuna deyil fokur fokur
Güzel bakışlarda eriyişim
Boşuna deyil tan yeri sabahlarda
Simitçilerin şarkılarını bekleyişim
Kargılı evden taşlı konaklara eriyişim
Komşu kızına aşık oluşum.
Cocuk yüregimde nöbetler boşuna degil
Yoksulu bol sokaklardan, pamuk tarlasına
Saban sallayan, ekin kokan ellerin
Kınalı parmaklarda, kızıllara belendim.
Caresiz yollara düştüm, aradım ustaları
Sirkecide garipler meyhanesinde
Koca mustafa paşadan beykoza,
Rumeli hisarindan bir şarkı patlattım
Sözleri yahya kemal den, Anadolu yakasına
Acık hava rasitali çicek pasajinda
Ustalari buldum masa başında
Tabakları şiir dolu
Ī çkilerinde her yudumun mezesi, bir mısra şiir
Kimler geldi masalara kimler geçti.
Edebiyat pazarı çiçek pasajinda
Düşünüp konuşanlar konuşup düşündürenler
Yoksuluğum kabardı, utancım acemilikten
Lă l oldum soramadim konusamadim
Oysa söylemek istedigim nelerim vardı
Bir bahar sabahı sularıma döktügün
Cemrelerin buz tuttu, dona kaldım
Umit yaşar hemserime sordum çaresini
Cevabi ateşten gömlek oldu
Yaniyormuş bizzatihi, külü yok dumanı yok
Anladımki boşuna yanmamış bunca gönüller
Boşuna tüy bitmemiş dillerde
Sevdaların azılısı aşkların feriştahı
Dil yareleri var suya düşen ateşte
Boşuna degil yangınların dumanı
Boşuna degil yúreklerin amanı..