Boşuna Şiiri - Fehmi Yakut

Kurumuş bağımın gülü nergizi
Gülistanda beni sorma boşuna,
Bir martıyım, kaybetmişim denizi.
Ummanlardan beni sorma boşuna.

Bir dert ki bu, ancak çekenler bilir,
Bulup, kaybedersin bir sır gibidir,
Tarifi yok, ölümle bir gibidir.
Sözlükler çaresiz, sorma boşuna.

Bu bir hakikattir, abarttın deme,
Dağ dayanmaz, can dayanmaz derdime,
Mekansız kartalı eş tutmuşum kendime,
Yalçın kayalardan, sorma boşuna.

Susuz bozkırlarda çiçek mi biter?
Sensiz yaşamaya yürek mi yeter?
Rüyalarım birer kabustan beter,
Tabirlerin hayra yorma boşuna.

Şaşıyorum şu dünyanın işine,
Ayaklarım uymuyor, gidişine,
Aklım uçtu hep, düşüne düşüne,
Cevap bulamadım, sorma boşuna.

Naz eyleyip durma kendi kendine,
Bir sor yüreğime acep derdi ne?
Düşmüş sevgilinin en namerdine,
Yarasına merhem sarma boşuna..

“Karşıma çıkmasın, başımdan gitsin”
Benim için “Acıyorum” demişsin,
İnsafın olsaydı, çekip gitmezdin.
Merhametten hiç dem, vurma boşuna.

Baş koydum bu yola, yok ki dönüşüm,
Karıştı beynimde gerçeğim, düşüm,
Çekip gittiğin gün zaten ölmüşüm,
Tetik çekip, parmak yorma boşuna.

Yüce mahkemede karar seninse,
Razıyım her şeye, Hak’tan gelirse,
FEHMİ ölür, gönlün uygun görürse.
“İdam” deyip, kalem kırma boşuna.