Boşuna. Şiiri - Fehmi Tazegül

Çaren olmaz ölüm gelince.
Varıp mezarın içine girince.
Elenir toprağın inceden ince.
Yoksa iyiliğin hepsi boşuna.

Binersin cansız dört kollu ata.
Elveda edersin bakıp hayata.
Ağlaşır peşinden anayla ata.
Feryatla figanın kalır boşuna.

Koydular seni sonsuz kafese.
Sesin yok ne oldu gür sesine.
Karşı koyamadın son nefese.
Ağlarlar yalan inanma boşuna.

Fehmi.
Ecelin tuzakları gelince başa.
Kendini sen çal taşlardan taşa.
Aldanma ağlayana gözde yaşa.
Kırılmış kanadın kollar boşuna.