Boştu Sınıf Şiiri - Sevinç Başbuğ

Boştu sınıf
Sıralar boş
Perdeler boş
Tahtada günden kalma
Karalamalar
Yerde sürünen tebeşirler...
Boştu sınıf
Sıralar boş
Ve dağınıktılar
Kimi sağa
Kimi sola yatmış
Ve kazılmıştı
Kalpler,
İsimler...
Ortasında idim
Duvarların
Kirli
Ayak izi dolu
Duvarların...
Nefes almışlık
Kokuyordu
İçerisi
Tebessüm ederken
Arka boş sıralardan
Bir karşılık kondu
Dudağımın
Gevşemişliğine...

Ona benziyordu
Tıpkı,
Çantasını topluyordu
Geç kalmış
Törene
Tedirgindi sanki
İki yana
Örgülüydü
Saçları,
Hayal meyal
Koşarak çıktı sınıftan
Tek sapı kopuk
Okul çantasının
Omzunu kesen acısıyla...

Yine boştu
Sınıf..sessiz..
Ve seslendi
Bir ses
ardımdan:
'Hocam
Gelmiyor musunuz? '

Çınladı içimde
Bu sıfat, bu zamir
Doğru ya,
Çantamı değiştirmiştim
Saçlarımı ise
Kestirmiş...
Ve yine geç kalmış
Törene
Telaşlanmıştım...

Ben çıkarken
Kalabalıktı sınıf
İrem
Gözde
Baran vardı
Doğum günümdü
Annem evde
Beni bekliyordu.

Gülüyordum
Üzerimde
Beyaz önlük
Topuklu ayakkabılarım
'Hakkıdır hakka tapan
Milletimin istiklal'
Dedirtildi kalabalık
Ve rahat dedi
Beden öğretmeni,
Mahmut
Ve Seli akıverdi coşmuşluğun

Cebimde
Kendi Çocukluğum...