Bostanlı Sahilinde Hüzün...Düzyazı

hazin vuruyordu dalgalar kıyıya
hüzünlü şarkılarını söylüyorlardı Bostanlı sahil boyunda
yine çökmekteydi akşamın alaca karanlığı sensiz biten bir günün üzerine
ve yine yoktun tabiatın bu cümbüşünde hazırladığı bu düğünde..

bir sana hasretim,
birde sensizliğin çatlamış çöllerine düşmüş kalbim vardı
ara sıra bu hazin güzellikte kah ağlayan kah ferahlayan..

bir kayaya oturdum denizi seyrettim
nedense bana hep ayrılıkları çağrıştırıyordu bu engin mavilikler..

eski zamanlarda gemicilerin sevgilileri beklermiş eşlerini denize bakarak
yeni bir hasretin başlangıcı olurmuş her yeni sefer
denizciler dizilirlermiş güvertede sıra sıra
hasretin başlangıç öpücükleri yollanırmış kıyıdan onlara
ve elbette hüzünlü olurmuş hep ayrılıklar
ama dönüşlerde bir o kadar ihtişamlı ve muhteşem imiş eski zamanlarda..

düşünüyorum da,
onlar,geri dönenler kavuşabilmişler,kavuşmanın tadını alabilmişler
bir gün batımında geri vermiş deniz onlara sevdiklerini..

oysa biz..
oysa ben..
beraber dolaştığımız şu sahillerde
sensiz kalmış gönlümü avutmakta zorlanmaktayım artık bu masallarla
kumsalda ki ayak izlerini saklamaktayım adeta gözlerimden
kalbim seni bir beter özlemiş..

bu masalda sahilde bekleyen benim
beklenen ise sensin kraliçem..

yalvarıyorum
yalnız koyma artık beni sahil yolunda
alıştırma beni sevmediğim sensiz yokluğa
gittiğin ayrılık denizlerinden dön artık gönlüme

dön gel hayatıma ey denizlerin güzel kızı
dön gel gün batımının okşayan sesi,batan günün yıldızı
dön,ayrılık denizlerini ummana çevirmiş gönlümün adına
dön gel Bostanlı sahillerinden ayak izlerini dahi silmeyen dalgaların aşkına..

dön aşkım...
Allah aşkına...

5.Nisan.2011.İzmir
Ali Efeoğlu