Saplandı bağrıma zulümlerin
Yalmanı...
Saplantı oldu bende...
Şahı gülistanlık
Bostanı.
Bize bostanın delisi dediler;
Ne kolay dediler.
Makamı olan delirdi,
Kolay iş zannettiler...
Saplandı göğsüme,
Zülfikârın yalmanı...
Kanım yerde kalmadı...
Bostanda bir gül açtı.
Ama diler Hamsim Fedai,
Başka dilemez...
Bilir ki zülfikâr kılıçtır kesmez.
Yalan dünya anımdır,
Her daim gözümde canlanır...
İnan ki gardaş fenadır, perişanlıktır.
Saplayan sen, seven sen, sevdiren sen.
Bildim ki sevilen sen,
Âşık Fedai
Kayıt Tarihi : 26.3.2022 19:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!