Bosnalı Çocuk Şiiri - Adem Karagöz

Baban bağımsızlık için savaşırken cephede,
Annen seni sığınaklarda doğurdu.
Bütün dünya şampanyalar patlatırken Noel gecelerinde,
Sen karnını kuru bir ekmekle zor doyurdun.
Yaşıtların annelerinin ninileryle uyurken,
Sıcak yuvalarında,
Sen buz gibi sığınakların altında,
Korkunç bomba sesleriyle uyudun.
Yağan karın altında yalın ayak,yarı çıplak büyüdün.
Batı gençliği göbek atarken renkli diskoteklerde,
Sen hayatı tanımadan alnından vuruldun.
Kırmızı bir gül gibi açmış alnında kurşun yarası.
Sonsuz bir hayata doğru yürüdün.
Körpecik bedeninle zulme meydan okudun.
Sen ölmedin Bosnalı çocuk,
Sen ölmedin.
İnan senin kanınla yeniden yeşerecek Bosna.
Dağlarında çiçekler açacak renk renk,
Bitecek kan ve barut kokusu.
Kuşlar özgürlüğüne kavuşacak yeniden.
Bayrağın korkusuzca dalgalanacak göklerde.
Okullarında senin marşların söylenecek.
Tarihe bir abide olarak geçe çeksin.
Bu gün seni yalnız bırakan insanlık,
Yarın senden utanacak.
Sen öldükçe Bosna yaşayacak.
Bosna yaşadıkça sen var olacaksın.
Senin destanların söylenecek asırlar boyu,
Kardeşlerin seninle gurur duyacak.
Sen ölmezsin Bosnalı çocuk.
Sen ölmezsin! kahraman çocuk.

05/05/1995