Bosna - Hersek Dramı Şiiri - İsa Yakan

Atalarımın gittiği yerde
Medeniyet insanlık vardı,
Güçlü ayaklarıyla
Bastıkça toprağa
Sanki
Yerleri sarsardı.
En güçlü devletlerin
Temsilcileri bile
Ceddimin üzengisini
Öpmekle bahtiyardı.
***
Zamanla değişti devran,
Yıkılınca
Koskoca devlet,
Yazılmaz oldu destan!
Her yeri boylu boyunca kapladı
Simsiyah, kapkara bir duman!
Ortadoğu’da, Avrupa’da
Sona erince hükümran
Her yerde,
Acılara boğuldu insan.
***
Saraybosna’da vurulunca
Bir insan,
Kıpkızıl kana boyandı,
Şu güzelim cihan!
Yok olup gitti
Boşu boşuna,
Yüzbinlerce insan!..
***
Bugün yine
Bosna’da Hersek’te,
Boğazlanmakta
Binlerce insan.
Bütün dünya,
Seyrediyor katliamları,
Televizyonlarda her akşam.
Git…
Dirine köprüsüne uzan,
Seyret Sırp vahşetini,
Sularından nasıl akıyor kan?
Yıkılmış gitmiş her ev
Top mermileriyle delik-deşik,
Sokaklar vahşet içinde,
Çoluk-çocuk aç-susuz perişan!
Bak şu zavallı yavruya
Hayatının baharını yaşamadan
Uzanmış gitmiş
Boylu boyunca yere,
Kafası ezilmiş, gözleri açık,
Kolu kopuk, cesedi donuk.
Az ötede bir başka çocuk,
Gözleri kan çanağı gibi
Günlerce gece gündüz uykusuz…
Bakıyor huzursuz çevresine,
İçin için gözyaşları döküyor,
Yok olup giden güzelim ülkesine.
***
Bu feci manzara
Öyle acıklı ki
Perişan mı perişan!
Bu alçakça vahşete
Nasıl dayansın gönül
Nasıl isyan etmez,
İnsan olan insan?
Yirminci asır…
Medeniyetin simgesi (!)
Sanatta, teknikte zirvede,
Hani insanlık sevgisiydi
Göster onu! Göster! Nerede?
Arıyorum onu ben
Azerbaycan’da, Makedonya’da,
Bosna’da, Hersek’te, İskeçe’de!
Bekliyorum seherimi,
Kapkaranlık gecelerde!.
Allah’ım dünyamıza huzur ver!
Açılsın sevgi çiçekleri,
Hersekli kardeşimin ülkesinde…