Bosna Cehennemi Şiiri - Fatma Kılıç

Düşünüyorum, günler boyu geceler boyu
Bu vahşete dur demenin, yolu yok mu?
Kulaklarda zar yerine duvar örülmüş.
İmdat sesi bu duvarı aşamıyor mu?

Bosna Hersek’te ağlıyor ana sesleri
Çocukları alınmış yok çareleri
Çocuklara kanat geren Unicef nerde?
Derin uykuya mı daldı çıkmıyor sesi.

İster Hristiyan olsun ister Müslüman
Zulme karşı dursun duyarlı insan
Tüm çabamız insan için değil mi?
İnsana kıymet versin artık tüm cihan.

Maddiyat sevgiyle yer değişirse
Politik çıkarlar önce gelirse
İnsanım, insanlığımdan utandım
Allah’ım ne olur elimden bir şey gelse!

Sırp milisi çekip kenara sormalı
Sürüklenip götürülen, bacın olsaydı
Bilir misin sevgiyi, aşkı tattın mı?
Ya ırzına geçilen eşin olsaydı.

Değerleri hatırlatmak gerekiyorsa
Birlikte haykıralım bütün dünyaya
Seyyah olur gezerim cümle alemi
Uyuyan yürekler uyanacaksa

Ben yalnız minik bir kum tanesi
Bir araya gelirse binlercesi
Avuç avuç atılırsa yangın üstüne
İnanıyorum, söndürür yanan ateşi.

(1995)