Bosna ağlıyor Şiiri - Şafak Özışıl

Amaç topraktı önceleri
Askerlerdi savaşın öncüleri
Sonra değişti niyetleri
Sokakları doldurdu masum cesetleri
Bosna ağlıyor insan dedikleri

Yanıyor bosna duyun bizi
Çığlıkları duyuldu denizler ötesi
Kulakları özürlü kapalı gözleri
İnsanlıktan arınmış hep yalan sözleri
ALLAH bile affetmez sizin gibileri
Bosna yanıyor insan dedikleri

Bir çocuk ağlıyor kaldırımın kenarında
Oyuncak olmuş kopan kollar bacaklar
Gece kabusları parçalanmış vücutlar
Analar haykırıyor kurtarın çocukları
Bosna kanıyor insan dedikleri

Savaşlar olur asker askere
Böyle savaşta tabutlar tezkere
Yersiz yurtsuz kaldı derken Bosna’lı
Tabutsuz mezarsız gitti yok yere
Çocuklar ölüyor açlıkla sefillikle
Bosna yok oluyor insan dedikleri

Ağlıyor duygular umutlar
Ağlıyor çocuklar ve insanlık
Ağlıyor körpe beyinler
Ağlıyor dünya BOSNA için ağlıyor

Şafak Özışıl
1993