Bosna Acısı Şiiri - Rıfkı Kaymaz

Bosna sokakları feryad ü figan
Bosnalım boğulur, suçu:Müslüman
Nerede insanlık, nerede vicdan?

Ne biçim bir dünya? Zalim, medenî (!)
Utanmaz bir yeni dünya düzeni.

Irzlar kirletilmiş, kırılmış eller...
Kesilmiş hunharca; ağızlar, diller.
Sönmüş, ocaklarda yanan kandiller,

Ne dense; anlamaz, hissetmez, zalim...
Dünya'nın önünde kahpe mezalim.

Camiler yaralı, taş pare pare
Dertleşir göklerle, yıkık minare.
Şadırvan kurumuş, susmuş, biçare...

Çil çil kubbelerde sessizlik çınlar,
Nerede zaferler, şanlı akınlar?

Bir çocuk... Gülüşü yarıda kalmış...
Mavi gözlerini sonsuza salmış.
Anası; çaresiz, süzülmüş, dalmış...

Körpecik vücuda bakarak ağlar,
Ahından sarsılır, yıkılır dağlar.

Dua kanatlanır, rahim Allah'a
Melekler yol açar, sonsuz sabaha.
Mazlum gözyaşları, dönerken aha...

Bosna'mın yarası sarılır elbet!
Ebede bir kapı açar; şehadet.

Bosna; şehadetle, gözyaşı, kanla,
Dirilir, yücelir, coşar imanla.
Bir tarih yazılır; şerefle, şanla...

Bir tohum, bir fidan, bir devlet olur...
Duayla, cihadla gün gün yoğrulur.

Şüheda nefesi zulmeti boğar,
Bir hulal yükselir, bir güneş doğar.
Duada, Murad-ı Hüdavendigar...

Rahmet yağmurları ruhlara iner
Ve mazlum Bosna'mın acısı diner.