Boşluktayım Şiiri - Yorumlar

Hüzün...hasret...umutsuzluk
Umarım sadece bu dizelerde kalır...çok çok güzeldi şiiriniz
Kaleminizi ve yürek sesinizi kutluyorum

Uzakların getirdiği zorunlu ayrılıklar!......... İçini boşatır bazen insanın, dış kalıptan ibaret sanır kendini...ruhsuz, duygusuz, heyecansız......

Sanki sevdiği yanında olsa bu zorlukların hiçbiri yaşanmayacak, ya da bu kadar iz bırakmayacak .......boşluğu dolacak gibi gelir insana.......

Çok da doğru!.......Sevgiden daha büyük güç. aha büyük destek var mı ki!........

İşte bu acılar insanı olgunlaştırır......... sevginin kıymetini öğretir.......

Serbest şiir olarak yazılan içsel döküşünüzün şiirini severek okudum Cem Bey........ Kutlarım.............

Saygılarımla.........

Yerden yere vuruldum,
Kaşım gözüm kan içinde,
Bin yaşındayım şimdi,
Elim yüzüm pas içinde,
Gurbet hasret içinde,
Hasret,
Yüreğime saplandı bir aşk içinde.bu harika şiirinizi kutlarım cem bey nicelerine..10

Elimden kopup gidenler,
Bir kar tanesi kadar belirdi önce,
Sonra kefen oldu,
Örttü üzerimi,
Her yanım beyaz,
Toprak kokuyorum,
Gözüm hâlâ yollarda,
Yüreğim hâlâ yıllarda..

Yaktı insanlar,
Kerpetenle kopardılar tırnaklarımı,
Pahalıya mâl oldu bu hasret,
Canımı verdim.
Rahmet ver Ya Râb,
Ben yolumu kaybettim,
Bir Elif gönder,
İstikametimi bileyim..

Boşlukta olmak ; Kimisi her şeye sahip olunca gücü kendinde zannetmeye başlar tatmin olmaz ve manevi bir boşluğun içine düşer, bir diğeri her şeyini kaybeder isyankarlığa düşer manevi boşlu içindedir. İkiside imtehandır . Şiirde her şeyini kaybedip kendini boşlukta hisseden birinin

''Rahmet ver Ya Râb,
Ben yolumu kaybettim,
Bir Elif gönder,
İstikametimi bileyim.. ''

dediğini görüyorum şair yolunu zaten bulmuş ve ruhsal boşluğunu doldurmuş yaradana yönelmiştir. Bu dizelerde şairin her şeyini kaybetmediğini manevi sermayesinin devreye girdiğinin kanıtı gibi. Şair nasıl bir manevi boşluğa düşüldüğünü ve bu boşluktan nasıl kurtulduğunu anlatıyor bize . Harika şiiri yazan yürek sesini tebrik ediyorum. Antolojimde.

'İç içe' sanki..
Tama da 'yaşam gibi', hayat denen serüvenin doğal aşamaları gibi..
'Gurbet hasret içinde, hasret aşkın...'

Boşlukla aramız neden iyi değildir?
Oysa her varlık kendisi için istemez mi o boşluğu.. Cismini sığdıracak bir yere muhtaç değil mi?
'Taş yerinde ağırdır' deriz ya.. O yer yoksa taş, taş değildir.. Ağırlığı ve hacmi olmayan hiçbir nesne 'var' denemez..
Öyleyse nedir boşlukla derdimiz?
'Boşa geçtiğini düşündüğümüz' zaman mı sorundur?
Boşa uzatılan eller mi?
Boşuna çekilen endişeler, korkular, çileler mi?

Anlıyorum elbette..
Etten, kemikten yanımız o boşluğa sığıyor, orada var oluyor ama 'ruhumuzu' sığdıramıyoruz bir yerlere.. Boşlukta olan da o zaten..

Çok etkili, samimi, zorlama olmaksızın duyguları aktaran bir şiirdi.
Kutlarım Cem Bey, Genç Şair...