Boşluktan... Şiiri - Kaan Karaduman

Bu gece yazma isteğim geldi sana..
İçimde dökülemeyecek bazı şeyler olabilir, mesafeler koyabilirim önüme.
Kendimi farklıda gösterebilirim sana.
Ama bil ki bu iyi niyetinden!
Yalnızların içinden geçen bir tren gibisin, geçip gidiyorsun.
Ve diyorsun ki; hiç birinizde ben yok!
Kimi, neyi, nasıl ve neden arıyorsun?
Aşk çok uzaklarda ve bu trenin makinist’i sensin.
Adı da “sen” ya da dur!
Adı; “yalnızlık” olsun…
Çok yandı belki canın zamanında, gizledin içinde derinlerde bir yerlerde.
Asıl sorun bu belki de.
Neden dışa vurmuyorsun hıçkırıklarını, kinini, nefretini?
Biliyorum bu dünya sana dar geliyor “sevgilim” bana da öyle!
Bak ne dedim sana, ne kadar zor biliyor musun bu kelimeyi söylemek…
Hiç kullanmak istemiyorum, hiç hem de…
Onun yerine noktalar, virgüller, ünlemler ve soru işaretleri kullanmak istiyorum.
En çokta üç noktayı seviyorum…
Eskiden olsa tek bir noktayla tamamlardım çünkü; nettim! , kesindim! , keskindim!
Şimdi bazen kekeliyorum bile…
Artık Nietzsche’nin sözlerini bile okuyamıyorum biliyor musun?
Korkuyorum o cümlelerin arasında kaybolmaktan..
Boşluktan…

SAYGILARIMLA…
25/10/2009 22.20