Boşlukta Yaşamak Şiiri - Şakir Kurtulmuş

suyu gördüm
yaklaşan gecenin haykırışları arasında
gaipteki kesif sisi ateşin
akşamı yordu suyu taşırdı
eşyayı kaldırıp
hakikat minderinin altına sürdü gizli bir el
meleklerin kol kola menekşe kokusu biriktirip
asmalı bahçelerin ağzında bırakıverdikleri
bir günde, ihtişamlı akşam sefasının içinde
semadan gelen güzelliği
kat hayatıma çılgına döneyim
güzel kıl hayatımı
saadetdâr olsun evimiz
sesim gür çıksın
iştahım yorulsun
aç kalayım

denizi kirleten son ırmağın kapısındaydık
cami teyzesi ayaklarına gül kokuları serpiyordu
ateş yükseldikçe ritmik titreyiş
yağmurun düştüğü zeytinli bahçe köklerine
ses olup sır veriyor
kırılgan mizaclı tabiat, uzun
yaralı bir ceylan gibi geçti aramızdan
kalbini sıkıştıran semanın diliyle
odalar, uçurumlar, bahçeler, sular
kentin baharat kokulu çarşıları
idam sehpası kurulu meydanları
dipten kaynayan şifalı sular yaralı kuyular
hayal ağacında elma tükendiğinde, kalbimize
en soğuk en karanlık gecenin kıskacından
bakarız, iyi hissederiz ölüme gülerek
gideriz tütsülenmiş yasinli kokular içinde
ormanın ladin köklerine bir şairin duasını
bıraktım

‘gitmeye geldik’

sıcak hava bulutları üstünde temaşa ederken seni
ufkun sabah sesine yeni türküler yaktım
ayaklarımı yanımda gezdirdiğim bez torbadaki
ayakkabıların içine bıraktım
ateş sönüktü ter attım
semalardan geçtim
üşüdüm
geceye taşıdım
suyu aştım
geceye döküldüm
ıslandım

okyanuslara açılan kapıların önünde
nedir susuz kalma korkusu, telaşı
kabın doluyken de şükret, boşken de
asıl korkulacak susuzluk bu, boşluk
ta yaşamak