BOŞLUKTA YAN Şiiri - Metin Yazgaç

Boşlukta yan!
Sesini kim duyar ki buradan?
Zaman bile kaçtı benden
Geriye kalan; taş, toz ve öfkem!

Yak yıldızları içinden
Yok say geçmişin izinden
Benimle gel, düş sonsuzluğa
Çığlığım yankı olur evrende!

Uykusuz geceler kurşun gibi
Ruhum dibe vurur, yankı gibi
Kanım çekilir deniz gibi içimde
Kır zincirleri, çık karanlığa!

Uzayda ağlasam...
Gözyaşım donar mı?
Sustum sustum...
Artık sesim kâinat!

Boşlukta yan!
Sesini kim duyar ki buradan?
Zaman bile kaçtı benden
Geriye kalan; taş, toz ve öfkem!

Yak yıldızları içinden
Yok say geçmişin izinden
Benimle gel, düş sonsuzluğa
Çığlığım yankı olur evrende!

Kırıldım yıldız tozundan
Söndüm güneşin ardından
Hiçliğe ses olurum ben
Gölgem bile beni terk ederken

Kafamda yankı: "Dön geri!"
Ama ben yaktım köprüleri
Zaman beni silemez ki
Ruhum kara delik gibi!

Ben yok olurken…
Sen hâlâ uyuyordun dünyanda...
Şimdi bak…
Evren bile ağlıyor ardımdan!"