Boşlukta Saçlarım Şiiri - Başak Tarım

İçimin derinliklerinde gezinirken,
Gölgen benliğime çarptı yine...
Benliğimi kanatan yaralardan kaçıyordum oysa,..
Sen!
Yine nereden çıktın karşıma?
İnanılmaz büyük bir güçle hissettiğim özlem miydi seni çıkaran karşıma?
Bırak artık peşimi,
Büyüdüm artık kabuklu yaralarla baş edebilirim ben.
Evet biliyorum biraz kaşımayı seviyorum…
Ama kaşınan yara geçermiş öyle derlerdi hep,
Yoksa bu öğretiler yanlış mı?
Benim kaşıdıkça yaralarım daha çok canımı acıtıyor…
Tamam biliyorum özlüyorum seni,
Ama iyiyim…
Evet kimi zaman çelişkiliyim…
Ancak inan iyiyim.
Hem artık ağlamıyorum, sadece boğazım acıyor bazen sen beni takip edince…
Birde biraz üşüyorum, kansızlıktan demişti doktorlar…
Pamuk gibiydi ellerin değil mi?
Hala öylemi?
Görmek istediğimden değil, merakımdan soruyorum…
Nasılsa içimi okuyamazsın.
Bilmek zorunda değilsin içimin boşluklarında ellerini deli gibi aradığımı…
Ellerin!
Neredeler?
Saçlarımda yoklar.

31.10.2008

İST

Başak Tarım
Kayıt Tarihi : 5.11.2008 12:17:00