Boşlukta Kutubun Közü Şiiri - Berk Doğan

Her bir an gelip geçiciyken
Neden her gün dönüp dolaşıp beni buluyor ölümsüzlüğün
Ufak bir silgi dolu dizgin bir yanlışı
Elmas gözlerin ve yakuttan tenin umutsuz karanlığı silmekte

Dertlerle kaplı baştan uca bu harita
Başkenti saran güzelliğin tek başına bir kıta
Unutma
Umut ışıkları parlamakta sessiz sedasız ölü bir kervanda
Ayak izlerinin ve soğuk kalbinin bulunduğu soluksuz ipekli yollarda

Akılda dilde kafada her yerde bu okunmayı bekleyen kültür
İzmarit gibi içi çekilmiş boşlukla dolu sensiz ömür
Pas tutmuş gülüşün bir zafer edasıyla Rabbin cennetine götürür