Boşlukta Kalanlar... Şiiri - Elif Buğaz

Şimdi öyle boş ki dünya
Yıkılmış sanki üstüme enkaz altında gibiyim
Vucudum ruhumu taşıyamayacak yorgun
Ruhum zaten bitmiş
Son gözyaşları kalan gözlerimde
Onlarda firar ettiler sessizce
Tüm hayatsal faaliyetlerim gibi onlarda terk etti gittiler
Dayanamayıp bu çaresizliğe
Yokuluşum hızla devam ediyor
Bir an önce bitse kendi devrim unutulsa kederim
Kaderim oyun oynamayı bıraksa benimle artık
Büyüyemedim çocukta kalamadım sıkıştım kaldım oyunlar işkencelere dönüştü içimde
Fırtınalardan darbe aldım
Sığınacak limanım da kalmadı Allahımdan başka
Şimdi sürükleniyorum sonu olmayan denizlerde bir tahta parçası
Ve elimde son bir teselli ümidiyle
Onu da dalgaların hırçınlıklarına kurban edeceğim bu gidişle