Pembe çatılı evlerin
dağınık saçlı kızları
ip atlıyor
sekerek koşarken
sıçrar gibi
çocukluğumun geçtiği
boşlukta
Ağladı ağlayacak
Havra sokağı
Kızlarağası
ve minik kemikli eli
sarkaç gibi uzanan
eli tutmuş
aralığın 26'sında toprağa verdiği
babası
ucunda sarkacın
Ayıplanıyor içeride adam
bilmem kaçıncı bin defa
şerefsizlik bahşediliyor
'ateist,' deniyor
duymuyor adam
zıplar gibi doğrultuyor
vücudunu
babasının ölümdöşeği
sandalyesinde...
Kayıt Tarihi : 8.1.2010 17:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!