Boşluk Dolusu Şiiri - Haydar Güven

Bu ay çıkmazı ,
Bu ayaz sokaklarda
Bölüştüğüm ekmekler gelir aklıma.
Sonra yükseklere tüneyen ebabiller,
Embemkuşaği curcunasinda
Ekmeklere saldırıyor.
Aç ,aç ve aç
İnsan gibi ebabiller de aç.
Bu taştan oyma kaldırımlarda,
Zemheri beyazinda genc bir kız gibi
Işıldayan hayaller,
Hayat ordusunun en önünde
Ölüme giderler..
Yaşamak ne menem bir güzel şey
Diye düşünürüm
En anlaşılmaz filozofların,
Kendisini anlamadığı kadar karışık
Ve bir okadar hüzünlüdür yaşamak,
Ve beklenmedik yerlerde kaybolur
Kayıp zindanlarda çürüyen hür yaşamak,
Olur ya bir gün firari bir deli aşık olur.

Bilirim kaplumbağalar bile uçacak bir gün
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayanlara inat.
Ve bilirim
Dönüyor dünyanin kaosu ve hep dönecek.

Yine dönüyor başım,
Ocağımda biten aşım
Yanan ateş gibi bir gün sönecek..

Bu incecik sokaklarda
Bölüştüğüm ekmekler gelir aklıma.
Bir de yorgunluğu
Boşluğunda yaşadığım aşkların
Ve kanadı kuşlarin..