Boşluk Doldurmak Şiiri - Bülent Arkan

BOŞLUK DOLDURMAK

Eli bastonunda baston şakağındaydı
Kara kara düşünüyordu ihtiyar
Bazen kaşlarını oynatıyor
Bazen dudak büküp dişlerini sıkıyor
Bazen de hafiften homurdanıyordu
Yanına oturduğumun farkında bile değildi
Yorgundu
Dalgındı

Pişmanlık okunuyordu yüzündeki çizgi aralarından
Selam verdim duymadı
Çizgi aralarına diktim gözümü
Bin bir defa keşke
Sayılamayacak kadar bir daha mı
Üç beş tane de çok şükür yazıyordu

Belli ki çok çile çekmişti
Dikkat çekmek için kuvvetlice öksürdüm
Duymayınca aksırdım
İrkilerek yüzüme baktı
Kalkacak gibi oldu
Vazgeçti tekrar oturdu

Merhabalaştık
Bakıştık
Tanıştık
Hayırdır sizi çok üzgün gördüm deyince
-Yok evlat dedi her zamanki halim
-Nasıl yani her zaman üzgün müsünüz
-Öyle sayılır
-Birkaç defa üzgün olmadığım da oldu evlat
-Onlar çocukluk günlerimdeydi
-Masumiyetim bitince beni terkettiler

Kaç yaşındasınız dedim
-On biri hoş
-Ondan sonrası boş
-Altı ayda yetmişten sonrası var
Nasıl yani dedim
-Bak evlat
-Elden ayaktan düştük ya
-Tekrar masumlaştık ya
-O yüzden
-Şimdi atmış yıllık boşluğu doldurmaya çalışıyorum
-Ondan yorgunum
-Panikledim mutsuzum
-Vakit yok umutsuzum
Derken
Ezan sesiyle birlikte
-Hadi bana eyvallah
-Ben boşluk doldurmaya gidiyorum
Deyiverdi
"Boşluk doldurmak"
Tabiiii yaaaa
Deyip
Koştum peşinden...

22.12.2018. Bülent ARKAN