Boşluk.
Adı konamayan her şey gibi savruk,
Kara kalemlerde, portresi boşluktu dünyanın...
Boşluk içine çeker yaşayan ne varsa,
Bir çiçeğin köklerinden, gövdesini emer gibi,
Tabanlarından beynini üzmek gibi…
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta