Giden bu tren
Umutlarımın son katarı,
Götürüyor şimdi beni adım adım
Büyük bir boşluğa,
Boşluk, büyük,devasa bir boşluk bu
içinde yok sevmek - sevilmek
Bir tutam olsun gülmek,
Dostlar yok,arkadaşlar yok,
Sâde sessizlik var içinde,
Kimsenin bilmediği
Korkutucu bir sessizlik...
Kayıt Tarihi : 28.1.2024 13:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Büyük ümitlerle girdiğim Ece Nil yüce Gamze ateşçi; Tuğra,Gürkan gibi insanlarla tanıştığım hatta ilk sevgilimi (sena ) edindiğim Tiyatrodan ayrıldıktan sonra yazdığım şiirim.
![Eymen Özgüven](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/01/28/bosluk-470.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!