Ne zaman bakınsam gözlerine
gördüğüm bir boşluktur sadece.
Boşlukta yansıyan ben ,
Bende yansıyan ise
sınırları gittikçe büyüyen bir boşluk...
Boşluğun içinde ölü umutları yıkayan
suskun bir adam,
İçimde ise ölü bir adamı yıkayan
ıssız bir boşluk...
Başı da boşluk
Sonu da boşluk.
Gözlerinden başlayıp
Sözlerinle büyüyen
tüm sınırları hiçliğe ulaşan
Sağır,dilsiz,kör bir boşluk.
Muhammed Okay
Kayıt Tarihi : 13.8.2022 14:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Okay](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/08/13/bosluk-444.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!