Boşluk Şiiri - Furkan Kılıçarslan

Gözlerinin yeşilini çalsam sonra kaybolsam.
Bakışlarının güzelliğini alsam ve kaçsam.
Bir kuyuya insem sensiz ve bensiz,
Dibi görünemeyen ama aya kadar yükselen.

Bir kibrit çaksam, atsam denize.
Yakalasam seni batan güneşimin karanlığında,
Göğsümü yarıp kalbimi söküp sana versem
Saklar mısın güneş doğana kadar.

O kadar karanlık ki rüyalarım…
Seksen yedi yıl yaşamış ama sevememiş bir kalp gibi,
Nasıl ve neden olduğu bilinmez gerçeklerle dolu.
Sanki kocaman, sonu olmayan bir boşluk.