El ele gezdiğimiz parkı
Bir de yalnız ziyaret ettim
Sevdiğimiz dönmeyen çarkı
Kırdım ve dünyaya küfrettim
Kan damladı beynime boş'dan
Boşluk öldü, varlık dirildi
Kalbim kükredi birden hoş'dan
Kalb'te boş ağırlık dirildi
Sönmeyen yıldız daim parlar
Bilirsin, ben ışığa körüm
Sendeki yürek hep ağırlar
Ben sana naçar bakarkörüm
Yaprak titrer rüzgar dansında
Çiçek tomurcuğa hamile
Gönlün bakire toprağında
Sana güller dikmek nafile
Git, doldur başka gönülleri
Ben beş kuruş, ömür değersiz
Sevindir sevdasız gülleri
Boş'luk bana eşsiz ekzersiz
Kayıt Tarihi : 25.5.2014 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!